Popularna opinia jest taka, że przy „Tajniakach” ubawi się praktycznie każdy. Bawić się a ubawić się to jednak dwie różne rzeczy, co świetnie widać gdy do tych wyrażeń dodać np. słowo „słowem”. Jedno to zaśmiać się przy pierwszym usłyszeniu „Brandżelina”, drugie uprawiał Lec pisząc o umyśle otwartym na przestrzał.
Gry z tak zwanym “Bajerem” można z grubsza podzielić na dwa rodzaje. Są takie, gdzie bajer jest, ale sama gra już średnio, ale są też takie, gdzie bajer służy do zbudowania czegoś ciekawego i świeżego. Gizmos nie jest pierwszą grą o kulkach z podajnika, a jak wiadomo łatwiej być pierwszym niż najlepszym. Recenzja będzie więc niejako starciem świeżaka z zasiedziałym już prezesem.
Gry czyniące inne gry przestarzałymi – to hasło równie popularne co, w moim odczuciu, nieprawdziwe. Reaguję na nie nie tylko pasywną niechęcią, ale aktywnym wymyślaniem tekstów (które jednak jako całość nigdy nie powstają, motywacja emocjonalna szybko się kończy). Recenzja „Decrypto” daje jednak okazję wplecenia nieco tych emocji w omawianie gry – w internetach bowiem szybko pojawiła się łatka „Tajniacy killer”, która zasługuje na potępienie na poziomie nie tylko językowym.
Czytaj dalej
Ganges, przez wyznawców hinduizmu nazywana Ganga, była kiedyś niebiańską rzeką. Obmycie się w jej wodach ma pomagać w uwolnieniu się z cyklu reinkarnacji – Brahma nakazał jej zejście na Ziemię, aby uwolnić duchy 60.000 spopielonych synów króla Sagary od tułaczki po Ziemi (historia spopielenia nie da się tak łatwo streścić, pozostaje więc pracą domową dla chętnych). Gangi, bogini-personifikacja rzeki doszła jednak do wniosku, że to trochę urągające – postanowiła więc przy okazji zmyć całą Ziemię. Spadając z nieba w wielkiej furii została złapana przez Śiwę, który uwięził jej wody we własnych włosach, wypuszczając tylko łagodne strumienie. Kontakt z Śiwą dodatkowo uświęcił Ganges, dzięki czemu rzeka oczyszcza duchy pielgrzymujących do niej w celu rytualnego obmycia.
Ubongo, autorstwa Grzegorza Rejchtmana, zaczęło się materializować w momencie, gdy twórca upuścił swoją przenośną konsolkę typu „Milion Tetrisów”.
Ewolucja jest procesem losowym w taki sposób, że trudno zrobić z niej grę planszową. W życiu osobniki dostają losowe cechy i albo im one pomogą, albo nie. Autorzy planszowej (a w zasadzie karcianej) wersji ewolucji postanowili zmienić miejsce występowania tej losowości, dzięki czemu możliwe stało się stworzenie z tego mechanizmu sensownej gry.
Stworzenie gry imprezowej nie będącej świnką morską jest dużym wyzwaniem. Tytuł taki musi łączyć faktycznie bycie grą, a więc umożliwienie sensownego wyłonienia zwycięzcy, z luźnym klimatem, wesołą rozgrywką, a także z regułami dającymi się zrozumieć i stosować w sytuacji nagłego zamroczenia.
Planszówkowicze muszą być przygotowani do odróżniania produktów podrobionych od oryginalnych. Gorsza jakość jest bowiem bezpośrednim zagrożeniem dobrostanu kolekcji.
Czasami bywa tak, że aspekt społecznościowy Facebooka pochłania człowieka bez reszty. Wspomnienia Magii i Miecza są miłe, zapisuje się więc do grupy Gry Planszowe. I nic już nie jest takie samo.
Nieco spóźnione, ale owocne rozwiązanie konkursu związanego z elektroniczną wersją Red7.